دنیای بزرگ دوچرخه کوچک من
من روی دو پا راه می روم و همسفر مهربانم روی دو چرخ من را همراهی می کند. در راه طولانی مدرسه تا خانه من را قلمدوش می گیرد، پاهای کوچکم را روی پدال هایش می گذارم و می چرخانم تا هم خستگی راه را با هم شریک شویم، هم زودتر به خانه بازگردیم.
یک روز دوچرخه قشنگم خراب شد و من را در مسیر مدرسه تا خانه تنها گذاشت. عصر آن روز دوچرخه ام را پیش دوچرخه ساز بردم و کنار دست آقای تعمیر کار نشستم تا دوچرخه ام را بیشتر بشناسم.
دوچرخه کوچک من دنیای بزرگی داشت.
دو چرخ، دو پدال و یک زین ساده نبود. اجزای مختلفی به هم کمک می کردند تا آن را یک قدم به جلو ببرند.
آقای تعمیرکار همین طور که به کارش مشغول بود برای من از دنیای پیچیده دوچرخه ام می گفت:
وقتی پدال های دوچرخه را فشار می دهی نیرویی را به وسیله زنجیری که دور دو چرخ حلقه زده به چرخ عقب منتقل می کنی که چرخ های دوچرخه را به حرکت در می آورد.
آقای تعمیرکار می گفت: در انتخاب دوچرخه مهم است که اندازه بدنه متناسب با قد دوچرخه سوار انتخاب شود.
دوچرخه سواری با دوچرخه کوتاه، مثل این است که چهار دست و پا راه بروی و دوچرخه سواری با دورخه بلند شبیه راه رفتن روی پنجه پا است.
من از آقای تعمیرکار آموختم که
چرخ های زیبای دوچرخه ام از دو قسمت طوقه و تایر تشکیل شده اند که هر چقدر تایر چرخ ها باریک تر باشد می تواند مسیر طولانی تری را در زمان کمتری طی کند تا من بتوانم با صرف انرژی کمتری از دوچرخه سواری لذت ببرم.
همچنین یاد گرفتم که هدایت دوچرخه توسط فرمان و ترمز آن انجام می شود.
هنگامی که ترمز می گیریم، سیم ترمز که به چرخ ها متصل است، کشیده شده و بلافاصله سرعت چرخ ها کم می شود.
به غیر از اجزای اصلی تعداد زیادی پیچ و مهره و فنر در دنیای پیچیده دوچرخه زیبای من وجود دارد که هر کدام وظیفه خاصی را به عهده دارند، اما همه آن ها تنها با در کنار هم بودن است که می توانند دوچرخه ام را یک قدم به جلو حرکت دهند.
حرف های آقای تعمیرکار که تمام شد دوچرخه ام درست شده بود. سوار شدم و به سوی خانه رکاب زدم.
منبع: ماهنامه کودک و نوجوان ماهان
تنظیم: فهیمه امرالله
